Simgesel İşler Gerçek Niyetler!

Birgül AYMAN GÜLER

CHP İzmir Milletvekili

Başbakan Erdoğan’ın son paketinde alfabemiz 3 harf çoğaldı. Q, W, X kullanımı serbest bırakılarak, Türk harfleri kanunu operasyon hedefi oldu.

Dinci siyaset bu operasyondan memnundur; çünkü Arap alfabesi yerine Latin alfabesine geçmiş olmamız, ikide bir dile getirdikleri “yüz yıllık dava”larının öfke kaynaklarından biri. Arap alfabesine geçilmedikçe, Türk harflerine ne olursa olsun, umurlarında olmayacaktır.

Etnikçi siyaset bu operasyondan ziyadesiyle memnundur; çünkü böylece şimdiki “ırkçı alfabe”ye ortak olmaktadırlar. Artık öğrendik; onlar ortak olunca ırkçı şeyler ırkçı olmaktan çıkıyor. Şimdi üç harf eklenince alfabemiz de “ırkçı” olmaktan çıkacaktır. Daha açık ve küfürlerden arındırılmış halinde doğru deyişle söylersek, alfabemiz Türk alfabesi olmaktan çıkmış, “ortak alfabe” haline gelmiştir. Etnikçilik memnundur.

Sağlı sollu neoliberal siyaset, bu iki kesimle birlikte memnundur; her zamanki can sıkıntısı içinden “ne olacak ki canım! Öff bırakın şu tutuculuğu! Zaten kullanılıyor bu harfler; önemli bişey sanki!” diye kımıldanıp homurdandı. Onların ruhları bu "serbestiyet"le bir kez daha hafiflemiştir.

Ve MHP ‘reform’u uygun görmüştür. MHP’den üst düzeyden bir yetkili, alfabedeki bu genişlemeyi aşıp gitti ve “alfabe 34 harf olmalı” dedi. Böylece MHP’nin de Türk alfabesini yetersiz bulduğunu ve onun da “ortak alfabe” istediğini öğrenmiş olduk. MHP, Genel Başkan Yardımcısı Prof. Dr. Semih Yalçın'ın Bugün Gazetesi’ndeki haberine göre “Türk dünyasıyla kültürel birliğin sağlanması için ortak alfabe” öneriyor. Genel Başkan Yardımcısı şöyle diyor:

“Alfabe meselesi, MHP için de önemli ancak bu hususta iktidarın yaptığı gibi sadece PKK’nın istediği birkaç harfin kullanılmasına dair yasağı kaldırmak yerine Türk dünyasını içine alan geniş kapsamlı bir alfabe reformu yapılmalı. Bugün Türk dünyasında kültürel birliğin sağlanması için ortak zemin Türkçe ve Türkçenin de ortak bir alfabe ile yazımıdır. Türk Cumhuriyetleri ile geleceğe ilişkin atılacak adımlar arasında ortak alfabe sistemine geçilmesi çok önemli… “ [Bugün Gazetesi, 7 Ekim 2013, Pazartesi]

Görüldüğü gibi, Turancılık da durumdan memnundur.

***

Yazı kısa ama bir cümlelik özeti de mümkün: “Türk Alfabesi diye bir şey olmasın; Ortak Alfabe olsun.” Ortak(lar) kimdir sorusuna gelince, bu soruya güdülen siyasetlere göre farklı yanıtlar var. 

Ama farklı siyasetlerin tek ortak yönleri olduğu da açık: Ulusal simge her neredeyse reddedile!

Türkçe'nin harfleri, dilbilimsel çalışmalarla Türkçe'nin geliştirilmesi için değerlendiriliyorsa yapılan işe 'reform' denir. Bunun dışındaki her müdahale, siyasal nitelikli başka niyetlere aittir; böyle müdahalelere hiçbir anlamda 'reform' denemez.

Bir kez daha söylemekte yarar var. Çağımızda;

(1) farklı etnik ve dini özellikler, ancak bir ulusal nitelik içinde özgürleştirilebilir;
(2) başka ulusal devletlerle ilişkiler, ancak ticaret ve kültürel ilişkilerle genişletilebilir.
(3) Turanileşerek, Arabileşerek, bunlar için de etnikçilikle tavizleşerek gelecek iyilik yoktur.

Gericilikle, onun söylediğinden daha fazlası söylenerek mücadele edilemez.  [BAG, 7 Ekim 2013]